Το ντέρμπι είναι στημένο..

Κάθε χρόνο οι φίλαθλοι στο νησί γίνονται μάρτυρες της απαξίωσης του ποδοσφαίρου μας. Από τη στιγμή που για το σύστημα, το ( Επαγγελματικό ) ποδόσφαιρο και ο αθλητισμός εν γένει εξελίχθηκε ( ή καλύτερα μεταλλάχθηκε ) σε βιομηχανία θεάματος και μέσο για κέρδη επιχειρηματιών, ο ‘’αιμοδότης ‘’ του επαγγελματικού ποδοσφαίρου ποδοσφαίρου, που δεν είναι άλλο από το ερασιτεχνικό ποδόσφαιρο, οδεύει με μαθηματική ακρίβεια στο θάνατο…

Αλλά δεν είναι μόνο αυτός ο λόγος....

Ακούω και διαβάζω τριγύρω, με αφορμή τη παρουσία των μικτών του νησιού μας πριν από λίγες ημέρες, αφορισμούς, καταγγελίες, αοριστίες και δήθεν μαθήματα λέει από τα παθήματα…

Επί της ουσίας το μοναδικό προϊόν που παράγουν οι φωνές αυτές, δεν είναι παρά μία απλή καταγραφή, όχι των προβλημάτων ( ούτε καν αυτών ) αλλά απλά και μόνο της συνολικής εικόνας του ποδοσφαίρου μας, αυτήν που δύναται να τη δει, ακόμη και ο παπάς της ενορίας ..

Πουθενά κουβέντα, για τα προβλήματα, η γνώση και καταγραφή των οποίων θα μας οδηγήσει στον απαραίτητο προβληματισμό, ο οποίος και ( θέλουμε δε θέλουμε ) θα μας αναγκάσει ΟΛΟΥΣ να καταθέσουμε προτάσεις και λύσεις…

Τσιμουδιά, για το βασικό συστατικό του ποδοσφαίρου μας, τον ποδοσφαιριστή

Τον μαθητή ποδοσφαιριστή και τον Γολγοθά του, που αρχίζει το πρωί με το σχολείο, συνεχίζεται, αν προλάβει με φαγητό το μεσημέρι, φροντιστήριο, ξένες γλώσσες, ιδιαίτερα μαθήματα και με διάβασμα όση ώρα εξοικονομήσει, αφού στριμώξει μέσα σε όλα αυτά, το γήπεδο, τη προπόνηση, για να κοιμηθεί και να ξεκινήσει η επόμενη μέρα.

Δεν θα αναφερθώ στους ποδοσφαιριστές, ελεύθερους επαγγελματίες, ιδιωτικούς και δημόσιους υπαλλήλους, πολλοί από τους οποίους μόνο ο χαρακτηρισμός ήρωα μπορεί να τους αντιπροσωπεύει

Κουβέντα και για το άλλο μεγάλο πρόβλημα, την έλλειψη παραγόντων. Το αποτέλεσμα του οποίου είναι να φτάνει το κάθε σωματείο σε χέρια ανθρώπων που ενδιαφέρονται κυρίως για την προσωπική τους προβολή ενίοτε και το κέρδος. Το λειτουργούν, λοιπόν, με τα δικά τους κριτήρια που συνηθέστατα αντιβαίνουν τον νόμο, τον άγραφο νόμο του ερασιτεχνισμού

Το πολύ πιο σημαντικό είναι ότι η κοινωνία έχει υψώσει ένα τείχος απέναντι στο ποδόσφαιρο και τα σωματεία. Έτσι, εξυπηρετούνται αυτοί που τα διοικούν. Με τον τρόπο αυτό αναπαράγεται ο αρρωστημένος πρωταθλητισμός και στα νέα παιδιά.

Απαιτείται να μπουν προοδευτικοί άνθρωποι στα σωματεία, άνθρωποι που να αγαπούν πραγματικά το ποδόσφαιρο για να επηρεάσουν θετικά τις εξελίξεις.

Άνθρωποι ‘’Εραστές της Τέχνης’’ …

Αυτός είναι ο ακριβής ορισμός του ερασιτεχνισμού

Να μηδενίσω την έως τώρα προσφορά και το έργο ανθρώπων ταγμένων χρόνια τώρα στο ποδόσφαιρο μας, είναι το τελευταίο που επιδιώκω…

Να επιμερίσω όμως τις ευθύνες που τους αναλογούν, ναι, αυτό πρέπει να είναι ζητούμενο αφού προφανώς και έχουν τέτοιες…

Αλίμονο, να φταίνε πάντα και για όλα, οι ποδοσφαιριστές και οι παράγοντες των ομάδων…

Πρέπει να παίξουμε μπάλα. Ν' αφήσουμε τον καναπέ, το καφενείο και να πάμε στο σωματείο, στο γήπεδο. Στο γήπεδο, όχι εκείνο με τις 4 γραμμές γύρω του, τα αποδυτήρια και τις κερκίδες….Στο γήπεδο το ποδοσφαιρικό που τα περιλαμβάνει ΟΛΑ

Να δημιουργηθεί ενδιαφέρον από όλους, διεκδικητικό, ποιοτικά αναβαθμισμένο που θα δημιουργεί και θα απαιτεί συνθήκες βελτίωσης.

Να καταθέτει προτάσεις, να στηρίζει, να ελέγχει και να συμμετέχει…

Αλλιώς κάποιοι, λίγοι, οι από μέσα θα γλεντάνε και οι άλλοι, οι πολλοί απ' έξω θα καταγγέλλουν και θα κρίνουν.

Πιστεύω ότι αυτοί που διαπιστώνουν το μαρασμό του ποδοσφαίρου μας και τα αδιέξοδά του είναι πάρα πολλοί. Οι οποίοι μπορεί σε κάποια να διαφωνούν, άλλα να τα θεωρούν υπερβολικά ή ότι, καλά τα λέμε, αλλά είναι δύσκολα στην εφαρμογή.

Μπορούν, όμως, να συμφωνήσουν ότι χρειάζεται δράση σήμερα και αυτή μπορούν να την κάνουν από κοινού. Αν δεν υπάρξει συντονισμός και συναίνεση δεν μπορεί να υπάρξει και το παραμικρό βήμα. Το αποφασίσουμε και διατάσσουμε δεν ωφελεί στον κοινό στόχο, στην αναβάθμιση του ποδοσφαίρου μας…

Η ΕΠΣΧ οφείλει να μην μείνει μόνο στις προτάσεις των δύο ενωσιακών προπονητών μας αλλά να ανοίξει τον κύκλο..