Δεν αξίζει...Αξίζει...

Πολύ γεμάτο το ποδοσφαιρικό Σ/Κ που πέρασε..
Πλήρη δράση και στις τρεις κατηγορίες του νησιού μας και πρεμιέρα της Μικρασιατικής στην Δ' Εθνική...
Δράση με πολλά ματς, αρκετός κόσμος στα γήπεδα, αλλά και επεισόδια και  ευτράπελα που γέννησαν διάφορα συναισθήματα και - κυρίως - πολλούς προβληματισμούς...
Και τελικά δεν ήταν λίγοι εκείνοι που για άλλη μια φορά αναρωτήθηκαν....Αξίζει ή δεν αξίζει να ασχολείται κάποιος με το ποδόσφαιρο  ( μας ) ....
Νομίσματα με δύο όψεις, οι - υποκειμενικές χωρίς αμφιβολία - απαντήσεις στους προβληματισμούς...


Δεν αξίζει όταν το επίπεδο πέφτει στα τάρταρα και το σκηνικό στο γήπεδο θυμίζει άγρια δύση, με τους καου-μπόηδες παράγοντες, οπαδούς ή φιλάθλους ( όποια ταμπέλα θέλετε βάλτε τους)  μιας ομάδας, πηδάνε τοίχους και συρματοπλέγματα, μπαίνουν στο γήπεδο ( με το παιχνίδι να εξελίσσεται) και καταφέρνουν να επιτεθούν σε ποδοσφαιριστές χτυπώντας τους.
Δεν αξίζει όταν οι ίδιοι οι ποδοσφαιριστές - και δη οι αμειβόμενοι- βάζουν πάνω από όλα το αποτέλεσμα και προκαλούν παρόμοιες καταστάσεις εντός αγωνιστικών χώρων...
Και δεν αξίζει, γιατί το ποδόσφαιρο ( σιγά τα νέα ) είναι απλά, πολύ απλά ένα παιχνίδι...ένα παιχνίδι που πλέον κανείς από τους συμμετέχοντες δεν το αντιμετωπίζει έτσι...
Ένα παιχνίδι που από τη φύση του , ενέχει κινδύνους και άσχημους τραυματισμούς....και άτυχους τραυματισμούς .... και χειρουργεία...
Δεν αξίζει, δεν είναι δίκαιο, να προκαλούμε την τύχη μας.


Αξίζει, όταν το επίπεδο ανεβαίνει....και ανεβαίνει με την ανακοίνωση του δ.σ του Άτλα ( http://aoatlas.blogspot.com/2011/11/blog-post.html  ) αλλά και με αντιδράσεις παρόμοιες του προπονητή του Άτλα, Στ.Παλαύρα.





Αξίζει όταν βλέπεις την παραπάνω  εικόνα ...
Την πρωταθλήτρια Χίου να χειροκροτείται από όλους τους φιλάθλους που βρίσκονται στις κερκίδες.
Και από όλους τους παράγοντες όλων των ομάδων.... και τους φορείς... και τις υπηρεσίες.... και τις αρχές....





Και αξίζει, γιατί αυτά τα παιδιά τολμούν να προσπαθήσουν, διψούν για εμπειρίες και παραστάσεις...
Αυτά τα παιδιά θα φέρουν στη Χίο μετά από πολύ καιρό, ιστορικές ομάδες, άγνωστους και γνωστούς, καλούς ποδοσφαιριστές και αρκετές μορφές του Ελληνικού ποδοσφαίρου....





Θα επισκεφθούν το νησί μας άνθρωποι για πρώτη φορά και κάποιοι άλλοι, γνώριμοι από τα παλιά...
Η συγκυρία - η τύχη αν θέλετε- το έφερε, αυτά τα παιδιά, αυτοί οι Χιώτες, να βρουν μπροστά τους ανυπέρβλητο εμπόδιο το οικονομικό.
Κατέκτησαν το πρωτάθλημα και μαζί του, το δικαίωμα συμμετοχής σε ανώτερη κατηγορία, στην χειρότερη οικονομική στιγμή, της νεότερης ιστορίας της πατρίδας μας.
Τολμούν να το προσπαθήσουν οι ποδοσφαιριστές και οι άνθρωποι της διοίκησης αυτής της ομάδας και άξιζαν το χειροκρότημα σας...άξιζαν την παρουσία σας, εκεί...


Δεν αξίζουν το χειροκρότημα, αυτοί που έκλεισαν τις πόρτες σε αυτά τα παιδιά....
Αυτοί που είναι πρώτοι μπροστά στις φωτογραφικές μηχανές, στα μικρόφωνα και στις τηλεοπτικές κάμερες και τάζουν, ποζάρουν και υπόσχονται...
Ούτε οι άλλοι το αξίζουν....Οι δήθεν παράγοντες και οι δήθεν γενικώς.....Εκείνοι ντε που καμαρώνουν σαν γύφτικα σκεπάρνια στις καφετέριες και στις κερκίδες πως έχουν και γαμώ τις ομάδες και γαμώ τους παίκτες..Αυτοί που κλεισμένοι και αυτοβούλως αποκλεισμένοι στον ποδοσφαιρικό μικρόκοσμο της Χίου, μικρόκοσμο που οι ίδιοι έχουν δημιουργήσει, διαλέγοντας αντιπάλους και επιλέγοντας βαθμό δυσκολίας κατά τα γούστα τους και ενίοτε κατά τη τσέπη τους....
Αυτοί που έκαναν πως δεν άκουγαν το καλοκαίρι, στις εκκλήσεις των ανθρώπων της Μίκρας για ενίσχυση της ποδοσφαιρικής εκπροσώπου του νησιού μας..
Αυτοί που σε εκείνες τις εκκλήσεις, γέλαγαν ειρωνικά και αυτάρεσκα γιατί αυτοί μπορούσαν να ενισχυθούν εντοπίως και να πρωταγωνιστήσουν χώνοντας ντουζίνες τα γκολ στο Πιτυός και τον Ολυμπιακό Αρμολίων...
Γιατί αυτοί, γουστάρουν , το ...''καλύτερα πρώτος στο χωριό, παρά τελευταίος στη πόλη''....
Αυτοί δεν θέλουν τους διαιτητές να προθερμαίνονται , όπως και οι ποδοσφαιριστές τους, εικοσιπέντε ολόκληρα λεπτά πριν από την έναρξη του αγώνα....αλλά έχουν την απαίτηση μετά από τους μαυροφορεμένους να είναι κοντά στις φάσεις, για να μπορούν λέει να αποφασίζουν σωστά,  για να προστατευτούν λένε οι επενδύσεις τους και οι ποδοσφαιριστές τους...
Ναι, αυτοί γουστάρουν τους διαιτητές, τάλε-κουάλε με εκείνους...
Τσιγάρο, καφέ, χαζολόγημα, δελτία, φύλλο αγώνα και βγάλτε σταυρούς και καδένες μην σας κιτρινίσω...






Ναι, ναι....να φτιάξουμε μια ομάδα με τους καλύτερους ποδοσφαιριστές του νησιού, μα δε τα βρίσκουμε......να κατεβάσουμε μια ομάδα από τους καλύτερους μικρούς μας, στη τρίτη τοπική κατηγορία και να δουλέψουμε το μέλλον πάνω της, μα θα πάνε για σπουδές και θα τους χάσουμε....... να ενισχύουμε κάθε χρόνο τον πρωταθλητή με έναν ποδοσφαιριστή από κάθε ομάδα, μα εμένα όταν ανέβηκα δεν με βοήθησε κανείς....
Μάλιστα κύριοι....
Άλλα ‘ντ’ άλλα κουντρουβάλα της Παρασκευής το γάλα


Γιατρέ μου πες μου τι να κάνω, ο πύραυλος δε πάει απάνω.......



Και δεν αξίζει γιατί.....το ψάρι, ξέρετε από που βρωμάει....
Την ώρα που ορίζεται να γίνει παιχνίδι στις εννέα και μισή το πρωί, και καλούμε τους ποδοσφαιριστές να βγουν απ' τα κρεβάτια τους και να μπουν στο γήπεδο, οι ποδοσφαιριστές του Εθνικού, αμούστακα παιδιά, την ίδια ώρα, απολαμβάνουν τις υπηρεσίες μασέρ για να δημιουργήσουν  υπέρ-αιμία στους μυς και να αγωνισθούν πέντε ώρες αργότερα!!!


Ευτυχισμένοι συνεχίζουμε το ποδοσφαιρικό  ταξίδι στον μικρόκοσμο μας...
Αυτό-αποκλεισμένοι σε αυτόν....το απολαμβάνουμε...