Πορτοκαλάδα από λεμόνια...ΔΕΝ ΓΙΝΕΤΑΙ!

Τη πρώτη φορά θεωρήθηκε αποτέλεσμα συμπτώσεων, την άλλη είπαν πως οι ομάδες ήταν αδιάφορες βαθμολογικά, μετά και τα χθεσινά πλέον είναι σίγουρο πως η ''συμπεριφορά'' αυτή τείνει να παγιωθεί.
Αναφέρομαι στην για άλλη μία αγωνιστική σύμπνοιας, αλληλεγγύης, συμπαράστασης ή όπως αλλιώς θέλετε να πείτε την ταύτιση απόψεων - και κρίσεως- που επικρατεί στα γήπεδα μας ανάμεσα στις ομάδες και κατά των διαιτητικών αποφάσεων.


 Το να αναδειχθεί ο διαιτητής σε αρνητικό πρωταγωνιστή σε ποδοσφαιρικό ματς, διαπράττοντας λάθη, ανθρώπινα ή μη, διαμορφώνοντας αποτέλεσμα ή όχι,  είναι φαινόμενο συχνό.... Το να βρίσκει απέναντι του και την χαμένη και την κερδισμένη από τα σφυρίγματα του ομάδα και ταυτόχρονα τους οπαδούς και των δύο στις εξέδρες να γελάνε μαζί του, αν μη τι άλλο αποτελεί παγκόσμια ποδοσφαιρική πρωτοτυπία και όχι μόνο...


Για τα δικά μας δε, τοπικά ποδοσφαιρικά ( και διαιτητικά) δεδομένα το θέατρο που παραλόγου που διαδραματίζεται πλέον κάθε μα κάθε αγωνιστική στα γήπεδα μας και οι αντιδράσεις που αυτό γεννά, θα πρέπει ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ να λειτουργήσει ως καμπάνα - όχι καμπανάκι- συναγερμού στα αυτιά των υπευθύνων και να βάλει ένα τέλος σε αυτή την ''αρώστια'' που κατατρώει το ποδόσφαιρο μας...
Αρρώστια που έγινε απόστημα  που χρονίζει και αποσπά την προσοχή ολόκληρου του ποδοσφαιρικού μας σώματος...
Όλοι και όλα γυρίζουν γύρω από αυτό το απόστημα...άλλοι το φτύνουν, άλλοι το ''περιποιούνται'' και άλλοι προσπαθούν να το εξαφανίσουν με ασπιρίνες!!


Φωνές βοώντος εν τη ερήμω, οι φωνές κάποιων προέδρων το περασμένο καλοκαίρι που δεν κουράστηκαν λεπτό να το φωνάζουν...''Πρέπει να τα βρουν μεταξύ τους ΕΠΣ και Σύνδεσμος διαιτητών, αυτός ο πόλεμος θα έχει θύματα κι αυτά θα είμαστε εμείς, τα σωματεία''...
Κι αυτοί... το βιολί τους.

Ντεπόν και ασπιρίνες από τη μία...Ντουμάνι η γάγγραινα από την άλλη...
Μας 'λέγαν είναι λίγοι, δεν έχουμε άλλους, τι να κάνουμε, αυτούς έχουμε...
Τώρα που είναι πολλοί??? Τώρα που υπάρχουν κι άλλοι??


Έγιναν πολλοί και είπαν, θα μπαίνουν παρατηρητές διαιτησίας στα ''δύσκολα'' τα ματς..
Εδώ και κάμποσες αγωνιστικές, τα ''δύσκολα'' τα ματς φαίνεται έχουν εκλείψει, εξ' ου και η εξαφάνιση των παρατηρητών διαιτησίας...


Διάολε!!!
Έχετε φανταστεί ποτέ μια ποδοσφαιρική ομάδα, χωρισμένη στα δύο?
Οι μισοί ποδοσφαιριστές να υπακούν και να προπονούνται με τον προπονητή της ομάδας στο γήπεδο της Χίου και οι άλλοι μισοί κάνουν προπόνηση με τον γενικό αρχηγό της ομάδας στο Φαφάλειο και την μέρα του παιχνιδιού, να κατεβαίνουν όλοι μαζί σαν ομάδα?!? να παίξουν ποδόσφαιρο?? Με τους μεν να έχουν δουλέψει το σύστημα ''μαντάρα'' και τους δε το σύστημα '' της γριάς ο κώλος'' ??!!


Προσπαθήστε να φανταστείτε το αποτέλεσμα, την εικόνα που βγάζει στο γήπεδο αυτή η ομάδα!!
Δεν χρειάζεται να προσπαθήσετε πολύ αν πάρετε ως μπούσουλα την ομάδα των ανθρώπων με τα μαύρα ( ή γκρίζα ή κόκκινα )...
Την μία Κυριακή ό ένας τιμωρεί- αποβάλει ποδοσφαιριστή γιατί φορούσε καδένα στο λαιμό του, την επομένη ο άλλος παρακαλάει στη κυριολεξία, ένα ολόκληρο ημίχρονο,  ποδοσφαιριστή που φοράει  αλυσίδα άγκυρας, να την βγάλει για να μην τον τιμωρήσει...


Τη μία Κυριακή ο τάδε επόπτης ακούει να του βρίζουν από τη νονά του μέχρι τον παπά που το βάπτισε και δεν δίνει σημασία, την επομένη ο δείνα επόπτης ακούει πίσω του θεατή να αποκαλεί μαλ....α το διπλανό του και διακόπτει το παιχνίδι...

Ο άλλος χθες τιμώρησε με κάρτα ποδοσφαιριστή γιατί λέει με δόλο προσπάθησε να αποκτήσει πλεονέκτημα για γκολ ...στη σέντρα!!!
Ο παρ-άλλος προχθές άκουγε συνέχεια το περιβόητο ''Αστη'' και σφύριζε αδιάφορα...

Οι περισσότεροι  αποφασίζουν, σφυρίζουν  και διατάσσουν κατά το δοκούν και κατά πως θα ξυπνήσουν το πρωί έχοντας ασυλία και ατιμωρησία και προτάσσουν τη σφυρίχτρα σαν μπαμπούλα!!!

Κύριοι, Τα βασικά στοιχεία που χαρακτηρίζουν μια ομάδα είναι η συνοχή, η δομή κι η ιεραρχία και η κοινή ταυτότητα και τα στάδια που ακολουθεί συνήθως η πορεία μιας ομάδας είναι


-          Διαμόρφωση: γνωρίζονται τα μέλη μεταξύ τους και γίνεται η τελική επιλογή.


-          Σύγκρουση: εμφανίζονται οι διαφορές των μελών, καθώς και τα διαφορετικά κίνητρα και στόχοι, ενώ δημιουργείται κι η τυπική ιεραρχία.


-          Κανόνες: δημιουργία κανόνων λειτουργίας και διανομή ρόλων.


-          Επίδοση: η ομάδα αφοσιώνεται στο στόχο της κι ευδοκιμεί.


-          Διάλυση: όταν αποτυγχάνουν στο σκοπό τους ή όταν έχουν συγκροτηθεί για συγκεκριμένο έργο και χρόνο.


Σε ποιο από τα παραπάνω στάδια βρίσκεται η ''ομάδα'' των διαιτητών μας, όταν οι μισοί πάνε για τα καθιερωμένα μαθήματα διαιτησίας στον σύνδεσμο διαιτητών και οι άλλοι μισοί στην ΕΠΣ??
Όταν στο προσκλητήριο εκγύμνασης προσέρχονται σε ποσοστό κάτω του 50% τη στιγμή που μετριούνται στα δάκτυλα εκείνοι που μπορούν αποδεδειγμένα , να σταθούν από πλευρά φυσικής κατάστασης??


Κύριοι , η κατάσταση συνεχίζει να είναι άρρωστη, το απόστημα μεγαλώνει και μολύνει και το υπόλοιπο σώμα...
Οι ασπιρίνες και τα ντεπόν πλέον δεν ωφελούν, το ποδόσφαιρο πεθαίνει...η διαιτησία το ίδιο...

Η διάγνωση - που έχει γίνει από το γιατρό το καλοκαίρι- απαιτεί εγχειρητικές τομές και αποτελεσματική θεραπεία...

Το ''Δεν πάει άλλο'' το φωνάζουν πια σε όλα τα γήπεδα, ευνοημένοι και αδικημένοι από τη σφυρίχτρα...